Van Blanding naar Bicknell over de 7 miljoen dollar weg.

21 mei 2017 - Bicknell, Utah, Verenigde Staten

Zondag 21 mei, eindelijk weer wakker op normale tijd, 7 uur. Na het ontbijt gaan we op weg, de bedoeling is om in Hanksville te overnachten, dat ligt zo'n 170 km naar het noorden De zo'n schijnt het is wel fris, maar beloofd een mooie dag te worden. We gaan eerst 5 km terug naar het zuiden om vervolgens de weg naar Hanksville in te slaan,deze weg heeft 7 miljoen dollar gekost en dat is ook wel te begrijpen, als je hem gereden hebt. Eerste deel is nog redelijk vlak, we stoppen even bij een indianen ruïne althans dat staat op het bord, ben een heel stuk pad opgelopen geen ruïne te zien, was daar overigens weg mooi.We vervolgen onze weg ,die steeds bochtiger wordt. We zien canyon van wit beige rotsen aan een kant en rode bergen met groen aan de andere kant. Nu zo'n 25 km bereiken we de afslag naar de Naturalis Bridges , dat is weer een Nationalpark, waar door de natuurgevormde bruggen zijn.Na zo'n 5 km bereiken we de ingang, in het visitorcentrum moet je je pas laten zien en paspoort, we mogen door. Dat je je paspoort moet laten zien doen ze, zodat je de pas niet door kan geven, de pas moet je namelijk bij aanschaf tekenen, logisch.Als je bedenkt dat je voor $ 80,00 een heel jaar in alle nationale monumenten ( parken ) kan met een auto . 

Na nog een paar km bereiken we de eerste parkeerplaats waar wat te zien is, we lopen naar het uitkijkpunt en zien in eerste instantie even geen brug en dan ja ineens, het is best een grote heeft spanwijdte van 268 fts en hoogte van 220, dik 53 ft. Deze brug heeft weinig te duchten van erosie door het water  dat er onderdoor gaat, het staat ver van het water af. We gaan verder en komen bij de zgn Horse collar exact wat ft ze bedoelen weet ik niet maar het is daar best mooi . Er onder schijnt een ruïne te zijn, dan koet je de trail van een paar Miles in de canyon volgen. Daar hebben we geen tijd voor, op naar de tweede brug dat is de Kachina hoog 210 ft  spanwijdte 204 ft dik 93 . Het is de whit canyon vloedwater , stroomt er nog steeds door en zorgt ervoor dat de spanwijdte groter wordt. Deze brug is qua leeftijd het jongste. De laatste brug de Owachomo , dit zijn overigens indiaanse namen van de Hopi, eerst hadden de bruggen andere namen meer Engels, maar dat hebben ze ter ere van de Hopi veranderd, past ook veel meer bij de omgeving. En ze hebben allemaal een diepere betekenis. Oke de laatste brug is het oudste, hoog 106 ft spanwijdte 180 dik 6. De brug wordt niet langer door het water uitgesleten, maar vorst en druipend vocht zou de brug kunnen doen scheuren. Bij rivier moet je je niet veel voorstellen, nu staat er amper water in, dat wordt van de zomer met het regen seizoen anders.

Het park was 9 Mile lang we rijden weer terug naar de scenic byway 95 , we reden langs rode rotsformaties aan de ene kant en wit/beige diepe canyonVerenigde aan de andere kant, Na elke bocht dacht je wat zal er nu weer komen. Soms was de rots door gehakt. Om er de weg doorheen te kunnen aanleggen. Halverwege kwamen we bij Hite, we wisten nog van onze vorige reis in dit gebied, dat het niks voorstelde. En dat was nog steeds niet zo, het lag verscholen tussen de rode rotsen aan de ene kant en de Colorado rivier aan de andere kant, er was een enorme boothelling, maar het water was zo laag, dat een boot te water laten absoluut niet zou gaan. Ook was er een benzinestation met super hoge prijzen, ja als je de enige bent Halverwege een weg van 170 km, dan heb je geen concurrentie. Na Hite gingen we al snel de Colorado over, we konden net over de brug even stoppen voor wat foto's en uiteraard een blik op de rivier, weer verder na wat bochten kwamen we bij een uitkijkpunt, daar hadden we zicht op de Colorado, De Dirty Devel river en Hite.weer verder na enkele kilometers kwamen we bij een recreatienatuur area met picknickbankjes, Er was een brug over een stroompje waar amper water in zat. Er moet daar nodig water vallen want ook de Colorado stond erg laag. Dat water leek niet lang op zich te wachten, want er kwamen donkere wolken.we reden verder en kwamen na de rode rotsen achter ons graten te hebben en ze te hebben verruild voor meer grijs, gouden bergen,Waar het net leek of er hopen zand lagen, kwamen we in Hanksville, de twee motels die het dorp telde waren vol, dus door rijden maar ri Torrey nog zo'n 70 km, op een geven moment kwamen we door het Capitol Reef Nationaalpark, we spraken af om daar morgen naar toe te gaan als we in Torrey of een dorp verder een motel konden vinden. In Torrey was er bij de Days Inn nog 1 kamer $141,00 en dan kregen we nog korting ook vanwege onze AAAkaart, dus maar even door volgende 3 motels waren vol. Het 4e motel had ook een speciale prijs als we AAA hadden, $162,00. Volgende dorp Bicknell was 5 km verderop daar maar eens kijken en ja hoor een leuk morelletje met eigen restaurant , alleen niet open op zondag. Daar hadden we de laatste kamer 2 nachten

$ 143,00 , dat was andere koek. En als we morgen in hun restaurant gaan eten ook nog 15 % korting, nou prima toch. Voor ons diner moesten we wel weer even terug naar Torrey, want er was verder geen restaurant in Bicknell..Na het eten nog even een rondje Bicknell gelopen, (ipv Oosterland nergens kunnen aanwippen voor kopje  koffie )Ik zet nu foto's erop van gister en vandaag later wel wat het allemaal is.

Foto’s