Van Tombstone via Chiricahua nationaal monument naar New Mexico

Vanmorgen 15 Gr. , 8:15 stapten we na een ontbijt bestaande uit broodje pindakaas (Kees) en Activia met bosbessen en all bran ( Loes) in de auto.
We wilden via Bisbee naar het Chiricahua National Monument (Park) naar Lordsburg in New Mexico rijden. Dus van Tombstone ri zuiden naar Bisbee over de 80. Oud Bisbee zouden we stoppen en daar rond kijken, nou dat werd hem dus niet konden niet parkeren, dan heeft Kees geduld en had waarschijnlijk ook geen zin, dus maar weer verder. Kwamen al snel langs een oude kopermijn die van 1917 tot 1974 dienst had gedaan, zie foto's, door naar onze volgende stop, het Chiricahuapark , dat lag weer naar het noorden, een binnenweg wel met asfalt dwars doorgestoken om op de 191 te komen, ook een tweebaans weg niet erg druk, het gebied waar we doorreden bestond uit veel dor in onze ogen grasland, waren wel ranches met blijkbaar vleeskoeien, maar je zag ze niet, wel her en der in het wijdse land huizen, zagen er voornamelijk armoedig uit. Op de achtergrond waren de bergen te zien. Na een stuk

rijden kwamen we door een dorp genaamd Elfrida, daar hadden we moeten tanken, maar tank gaf aan halfvol te zijn dus niet gedaan, we zouden immers nog 2 dorpen tegenkomen. Ja hoor die kwamen we tegen maar geen benzinepompen, dat werd dus wel een beetje zeuren, eindelijk kwamen we bij het park. Daar zijn we wel naar toegereden en ook langs het visitorcentrum, maar niet gestopt hadden we moeten doen om even een plattegrond te halen. Het was een weg door het gebied, ineens kwamen we in een boomrijke omgeving, met erachter hoge rotsformaties, heel mooi om te zien, niet veel plaatsen om te stoppen maar goed gelukkig was het niet druk. Na zo'n 15 km rijden vanaf de ingang, vond Kees het toch trikkie worden ivm tank want die stond nog steeds op half, dus we wisten niet hoe of wat. Dus omgekeerd waar het kon op de terugweg waren meer stopplaatsen dus mooie foto's kunnen maken. Bij het visitorcentrum toch maar even gestopt  voor een folder en ja wat zagen we daarop, dat we slecht een klein stukje verder hadden kunnen rijden, daar was de Masaipoint, helaas gemist, zal zo even een foto ervan opzoeken.
Enfin wij dus weer uit het park, toen moesten we nog 65 km rijden naar het eerstvolgende dorp, gelukkig konden we daar tanken en ook de inwendige mens, een broodje tonijn bij de Subway, oftewel voor Amerika kenners een footlong, maar dan wel samen gedeeld dan heb je nog meer dan genoeg. Ze willen hier ook overal kaas op doen , gelukkig hebben we de keus want kaas op tonijn nou nee.
Het plaatsje waar we dan zijn heet Willcox, langs de Interstate ( snelweg ) 10 , geen plaats om nu al te blijven en 120 km verderop net over de grens van New Mexico is een andere plaats Lordsburg op de kaart lijkt het heel wat.
Dus verder , we komen weer door een soort agrarisch gebied met bomen en boompjes in lange rijen, waarschijnlijk iets van fruit, we kunnen niet ontdekken wat, ze zijn voornamelijk groen, dat verwonderd ons al want het is een heel droog gebied, zo te zien wordt er dan ook beregend . We passeren de grens van New Mexico, het landschap wordt zo mogelijk nog droger, geel gras met veel zand ertussen, wel zien we hier en daar wat koeien grazen. Wat die eten Joost mag het weten. Dan komen er waarschuwingsborden dat het gebied door zandstormen onveilig kan worden om te rijden, je kan dan namelijk niks meer zien, er wordt dan ook aangeraden om langs de kant te gaan staan met je lichten op, mocht dat het geval zijn. Gelukkig geen stormen of wind, wel is de temp opgelopen naar zo'n 27 graden.
Even later bereiken we Lordsburg, een vrij kleine plaats langs de snelweg, de hotels die ik via internet heb gevonden, was niet veel soeps , in de omgeving stonden er ook bedrijven leeg en verlaten, gelukkig was er nog een autoreparatiebedrijf open, de eigenaar zei ons waar we wel fatsoenlijke motels konden vinden, met daar vlak bij een restaurant.
Even later zagen we de motels, we hebben ingecheckt in de econolodge, gelukkig was er nog een kamer beneden, uit de zo'n, want daar kon je echt niet in zitten. Bakkie gezet en lekker buiten gezeten, toen bedachten we ons dat we in een andere staat waren dus waarschijnlijk een andere tijd en ja hoor het is hier een uur later dan in Arizona, dus verschil met Nederland is kleiner nu 8 uur. Om een uur of 6 het restaurant opgezocht , daar was weer de gebruikelijke keus van hamburgers etc, gelukkig hadden ze ook iets Mexicaans Kipfalitas, dat zijn reepjes kip gebakken in overigens te veel boter, met ui en paprika, die doe je dan in zachte tortilla's met wat guacamole , erbij Spaanse rijst en nu echte bruine bonen, eigenlijk was er ook nog friet bij, dat hebben we ingeruild voor sla.
De kip was lekker met de tortilla's de rijst en bonen laten staan.
Na afloop nog even naar de supermarkt net onder de snelweg, voor brood en fruit. 
Het is een prachtige avond en we zitten nog lekker buiten weer met een bakje koffie en thee.
Morgen gaan we wat hoger op, op de kaart te zien is het daar groener.