Lizardpoint en Cadgwith Cove

Zaterdag 15 juli de dag begon bewolkt met een fris windje, dus lange broek aan en trui. Na het ontbijt vertrokken we ri Helston eerst nog even langs de Tesco voor boodschappen , vanavond eten we een mealdeal, zoals dat heet.
Gesneden oosterse groente, kant en klare stukjes oosterse  kip , chow Mien saus en kant en klare mie. De groenten even wokken de rest toevoegen en warm maken en voilà binnen 10 minuten een heerlijke Chinese maaltijd voor £5,00 .
Maar voor het zover was eerst maar eens opzoek naar een camping in de buurt van Helston , via internet had ik een paar mogelijkheden opgezocht. De eerste voor het stadje was geen optie , want de weg er naar toe was erg smal en na 2 km zijn we terug gegaan naar de hoofdweg. Ten noorden van Helston moesten er volgens de kaart 2 zijn. Eentje hebben we gevonden , maar dat was voor stacaravans.
Dan maar ri Lizardpoint, tenslotte wilden we daar vandaag naar toe.
Daar was ook nog een camping, adres ingetikt en rijden maar, onderweg kwamen we een bord tegen van een C & C , we waren tenslotte lid dus waarom niet. Afgeslagen en ja hoor na zo'n 800 M zagen we eerst een boerderij met melkvee ( dat was ook op de camping  te ruiken, maar ach dat maakt niks uit) en daar t.o. een camping. Zag er niet verkeerd uit, bij navraag bleek dat we er konden staan, we hoefden geen lid te zijn,  ze waren  wel aangesloten bij de club maar deden er verder niks mee.
£14,00 pn was een redelijke prijs. 
Zelfde ritueel als altijd, dus dat zal ik jullie besparen.
Na de koffie gingen we op weg naar het uiteindelijke doel van die dag, het zuidelijkste puntje van Cornwall en dus Groot Brittannië althans van het vaste land, want er liggen uiteraard nog eilanden zuidelijker.
Het weer  was intussen opgeknapt , de lucht was open en de zon scheen.
Lizardpoint behoort tot het Nationale trust ( soort natuurmonumenten) , de parkeerplaats was er vlakbij en daar moesten we £ 4,00 betalen. Toch een volgende keer maar lid worden, dat kan blijkbaar alleen vanaf Nederland helaas niet ter plaatse voor buitenlanders. Kosten £ 5,40 Pm en je kunt opzeggen wanneer je wilt en heb gratis toegang en kunt gratis parkeren. 
Er liep een pad naar het uiterste puntje dat uiteraard bij de oceaan lag, weer mooie ruige kust met rotspartijen en steile kliffen.
Er waren net als bij Landsend wat huisjes, waar je het nodige kon kopen, alleen deze waren niet zo grootschalig en toeristisch van opzet.
Na de nodige foto's, ben ik naar beneden gelopen via een breed maar best steil pad, Kees bleef boven .
Beneden was een strand dat voornamelijk bestond uit kiezelstenen , in de rotsen waren een paar caves . Op het pad ernaartoe lag een vissersbootje met de naam Katryn Louise II , meteen beetje fantasie was het net of het bootje naar mij vernoemd was Louise Catharina .
Eenmaal weer terug bovenaan ,nog even door verrekijkers gekeken, die de mensen van het trust daar hadden neergezet. En ja hoor door een van de kijkers was heel duidelijk een zeehond te zien, ik was net op tijd want even later dook hij in het water. De plek is ook bekend om zijn zeehonden . Kees zag ik nergens, hij was al een stuk terug gelopen, bleek dat hij de andere kant opgegaan was ri de vuurtoren.
Overigens de grootste volgens de borden van Europa.
Hij was al weer terug en stond te wachten. Aangezien ik ook wel even verder wilde kijken ben ik rond de vuurtoren gelopen en via een weiland met livestock ( stieren volgens mij) weer terug naar de parkeerplaats. Gelukkig bleven ze rustig liggen en waren niet nieuwsgierig . 
We reden naar het dorp Lizard , daar zagen we gelukkig net een vrije parkeerplek. Na wat winkeltjes met de nodige souveniers  bekeken te hebben, besloten we bij de plaatselijke pub wat te gaan drinken. 
De lucht begon intussen al aardig te betrekken dat beloofde niet veel goeds.
Kees nam een bitter en ik een Cream tea , ( potje thee met 2 scones , een schattig klein potje jam en clotted Cream ) . De scones gedeeld.
We zaten lekker uit de wind , maar op een geven moment begon het te spetteren en moesten we onder het afdak gaan zitten.
Daar was een tafeltje met 4 stoelen waar een oude man zat met zijn hond, toen ik vroeg of we erbij mochten zitten, zei hij eerst nogal nors of we niet konden blijven zitten waar we zaten. Omdat ik zei dat het begon te regenen vond hij het dan wel goed. In het begin bleef de man nors kijken , even de hond aandacht gegeven en toen maar een gesprek met hem aangeknoopt.
Hij ontdooide en vertelde, dat hij in het huis dat nu pub was, 87 jaar geleden was geboren. Hij zei er hangt een foto van mij als kleine jongen in de pub, om hem nog beter gezind te krijgen,  ging ik de foto bekijken.
Er hing een bord buiten op de muur, waarop stond dat ze vis verkochten gevangen in de Cadgwith Cove.
Op mijn vraag waar dat was zei hij dat het een paar mile  verderop lag. Op mijn vraag of hij visserman was geweest, antwoordde hij dat hij vaak had gevist op zee, maar dat hij bij de lifeboats had gewerkt.
Hij zei dat het er een vissershaven was en dat als we er naar toe gingen we de auto bij de parkeerplaats moesten neerzetten, want in het dorp zou geen plaats zijn. We besloten om er een kijkje te gaan nemen, nogmaals zei de man dat we dan de parkeerplaats moesten nemen.
Het leek op te houden met regenen, hoewel het nog helemaal grijs was.
We gingen naar de auto en op weg naar de Cove, bij het dorp aangekomen , zagen we al snel het P bord, toen we de parkeerplaats opdraaiden, vroeg een jonge man die er net vanaf reed, of we daar wilden parkeren.
Hij gaf ons zijn kaartje, dat was mazzel.
Het dorp en de vissershaven was bereiken via een wandelpad, dat naar beneden liep, we kwamen langs hele mooie cottages met rieten daken en ook een klein kerkje, van hout en helemaal blauw geschilderd. 
Toen we bij het water aankwamen, hoorden we in de oceaan mensen lachen en roepen, ze waren aan het zwemmen, wel met speciale zwemsuits  aan. 
Je kon van boven de haven goed zien, het was niet groot maar er lagen een aantal vissers scheepjes, voornamelijk voor kreeften en krabben. 
Ook hoorden we muziek  en gezang, bleek dat er bij de plaatselijke pub even verderop een folkfestival was.
Het was er druk , buiten op het balkon stonden een paar muzikanten, die op doedelzakken speelden ( ja ook buiten Schotland spelen ze op de doedelzak). Ook waren er dames en heren in speciale klederdracht, we hebben een poosje staan luisteren , helaas ging het miezeren. 
We besloten terug te lopen naar de auto, daar aangekomen begon het harder regenen. Jammer voor de mensen van het dorp, want het was voornamelijk een buiten gebeuren en de pub zelf was niet erg groot.
Wij reden terug naar de camping, waar we heerlijk hebben gegeten van de Chinese maaltijd.