Gila Cliff Dwellings Nat'nl Monument en Silver City

Vrijdag 12 mei, we worden later wakker, want het is hier een uur later dan gisteren, ontbijt in motel stelt niet veel voor, broodje met smeerkaas en voor mij een bagel, dat is soort broodje met gat erin, geen donut. Appeltje mee voor onderweg, spullen weer in de auto in op weg naar Silver City, 75 km verderop.  Het is 58 F, dus zo'n 15 graden maar het beloofd een warme dag te worden. Eerst veranderd er nog niet veel aan de omgeving, troosteloos en vlak met aan weerszijden van de weg hele velden met geel gras vol met yucca's. Ook zien we af en toe vee grazen, er lopen er niet veel op een flink stuk grond, maar dat kan ook niet anders gezien de droogte. De receptioniste van het motel wist ons te vertellen, dat er in juli moessons zijn, dan valt er in korte tijd zoveel regen, dat de droge grond het niet kan verwerken, er ontstaan dan modderstromen en de nu droge rivierbeddingen en greppels lopen vol, ze moeten dan ipv in de winter sneeuw, modder ruimen. Ook kon ze me vertellen dat de geplante bomen die we zagen langs de weg tussen Willcox en Lordsburg , Pecannoten bomen waren, want fruit wil er echt niet groeien noemen waren.
De omgeving veranderd en we gaan klimmen, we rijden nu tussen de steeds groener wordende heuvels  door, althans de planten en struiken worden groener en talrijker en er komen zelfs bomen, de bodem is nog steeds geel van kleur. 
Dan komen we in Silver City, eerst passeren we nog een mijn en zoals de naam  al doet vermoeden wordt daar daar nog een zilver en ook koper gewonnen. Het is een tamelijk grote plaats met als je de bordjes mag geloven een historisch centrum. Het motel dat we gister via internet hadden geboekt, lijkt ons niet echt wat, maar aan de overkant is ook een motel, dat was volgens internet vol, toch maar even proberen. Ja ze hebben nog een kamer, ziet er beter uit en is goedkoper, dus andere geannuleerd via internet ,dat kon gelukkig, we hadden ook nog niks betaald. 
Spullen in de kamer en op naar het Gila Cliff  Dwellings Nationaal Monument dat 65 km verderop ligt, om er te komen moeten we over een vrij smalle weg enkele bergpassen over, de weg slingert zich naar boven en beneden en af en toe zijn er vlakke stukken. Gelukkig is er weinig verkeer maar het blijft oppassen, vooral bij de haarspeldbochten. Het is ondanks dat een mooie rit, die ons door het Gila National Forest leidt, hoge dennenbomen aan weerskanten . Af en toe zien we ook weer bijzondere rotsformaties, we kunnen niet overal stoppen, dat is te gevaarlijk. Gelukkig zijn er een paar plaatsen waar dat wel kan, daar hebben we weer prachtige vergezichten.
Onderweg komen we langs een bord , zo'n bord hebben we trouwens gister ook gezien, waarop staat Continental Divide . Dat is een denkbeeldige lijn die Oost en West van elkaar scheidt, aan de oostkant ervan stromen  alle rivieren naar de Golf van Mexico en aan de westkant naar de Colorado, kijk maar eens op een kaart van Amerika dan kun je het zien. Dit werd ons verteld door een meneer uit Colorado, die langs de weg stond met een motorhelm in zijn hand, hij wilde graag een lift. Nu doen we dat niet gauw, deze meneer zag er netjes uit, hij wilde een lift om zijn motor  op te halen, die stond op een RV park waar hij een week had gestaan met zijn vrouw. De camper en trailer had hij al via de bergpas omhoog gebracht, maar de motor kon niet mee, dat was te zwaar, die had hij dus laten staan. Ze woonden in het zuidwesten van Colorado in de bergen en brachten ook veel tijd door in dit gebied, ze hadden een dochter en kleinkinderen wonen in Phoenix.
Goed de meneer afgezet wij verder naar het visitorcentrum , dat leek ons wel zo wijs, daar vertelden ze ons waar we zijn moesten , nu een stukje verder rijden. Daar parkeerden we de auto en moesten we zowel onze pas laten zien van de nationale parken en een identiteitsbewijs. Toen we vroegen waarom dat was, vertelde de parkwachter, dat we een heel delicaat gebied ingingen, waar we alleen water mee naar toe mochten nemen, geen voedsel tabak kauwgom o.i.d. 
We mochten door er was een wandeling die eerst vrij valk was en langzaam omhoog ging, het was best warm gelukkig was er schaduw van de bomen, op een geven moment moesten we meer klimmen, we kwamen bij een punt vanwaar we een goed zicht hadden op de rotswoningen, want dat was waar het allemaal om te doen was, hoog in de berg, waren in ongeveer 1280 door de pueblo indianen, die behoorden tot de Mogollon cultuur in de nissen van de overhangende rotsen woningen gebouwd, ze waren deels gemetseld en nu was in nog 80 % in oude staat zoals toen. Ze leefden van de landbouw en jacht. Er waren in totaal 40 woningen/ kamers waar zo' n 10/15 gezinnen geleefd hebben.
Rond 1300 zijn ze weer vertrokken , de rede weet niemand. 
Ze waren bedreven in manden vlechten en hebben ook rotstekeningen gemaakt waarvan er nog een paar bewaard zijn gebleven. 
Logisch dat ze daar erg zuinig op zijn.
Het pad liep verder omhoog, vanaf het viewpunt had je al goed zicht op enkel woningen. Kees vond het te warm worden en wilde niet omhoog, nou ik wel hoor tenslotte was ik hier niet voor niks naar toegekomen. Dus met rugzak waarin water zat( aangeraden want het was best warm) ging ik verder.
Er waren meer mensen dus dat was geen probleem.
Om in de woningen te komen waren er houten trappen gemaakt , prima te doen, het was erg interessant. Ook bij de woningen was er een parkwachter een kleine  indiaanse die veel wist te vertellen. 
Om verder te gaan moest je een heel stijle houten ladder af, nou dat is dus echt niks voor mij. Ze hadden ook verteld dat het verderop erg steil naar beneden liep, dus ik heb toch maar besloten terug te gaan, Gelukkig had ik een paar woningen gezien en ook een rotstekening. Dezelfde weg terug, dus maar .
Eenmaal weer beneden, zat Kees inde schaduw te wachten, hij had een wolf gezien zei hij, ja een opgezette in het museumpje zo kan ik het ook.
Wij weer terug , wat ik nog vergeten ben vlak bij het visitorcentrum zagen we voor het eerst in dagen water, dan bedoel ik niet uit de kraan maar uit de rivier nl de Gilarivier ( waar het Gilamonster naar vernoemd is ).
Op de weg terug nog even gestopt bij de rivier. 
Toen terug  naar Silver City , daar even nog wat spullen in de koelkast gezet.
We hadden onderweg geluncht met tomatensap, een appel en watermeloen.
Op naar het historische centrum, na even zoeken , gevonden het bestond uit voornamelijk in straat met kleurrijke panden waarin winkeltjes en wat kleine restaurantjes, daar lekker aan de schaduw kant gelopen, het was bijna 30 graden .
Daarna op naar de Golden Corral, volgens google moest er een zijn, wij adres ingetikt in TomTom , daar was wel een restaurant Wranglers , geen buffet . De Golden Corral was al 4 jaar gesloten, bleek. We zagen zowaar een terras waar we buiten konden zitten onder de parasol.
Binnen was het erg druk, bij het weggaan zag ik dat bij elke tafel een tv was, moet echt niet gekker worden hoor. Ze stonden allemaal aan en je kon zelf de zender kiezen.
Gelukkig buiten niet, na een lekker maal en ijsje toe, terug naar het motel.
Voor morgen kamer geboekt  bij motel in Truth or Consequences , ja zo heet de volgende plaats . Is aan de Rio Grande  ik zou zeggen tot morgen.